Şarkı
Tuyuğ gibi yine Türklerin bulduğu bir nazım türüdür. Genellikle dörtlükler hâlinde ve bestelenmek amacıyla yazılır. Bu nedenle dörtlük sayısı azdır. 5 ya da 6 dizelik bentlerle yazılmış şarkılar da vardır.
Kafiye düzeni aaaa, bbba, caaa… biçimindedir. İlk dörtlüğün 2. ve 4. dizeleri ya da sadece 4. dizesi bütün dörtlüklerin 4. dizelerinde aynen tekrarlanabilir. Bu dizelere nakarat denir.
Bu şiirlerde konu, genellikle aşk, sevgili, içki ve eğlencedir. Şarkıların 3. dizelerine miyân ya da miyân-hâne denir. Sözün ve bestenin en dokunaklı, en etkileyici yeri bu dizeye denk getirilir.
Divan edebiyatındaki en güzel şarkılar 18. yüzyıl şairi Nedim tarafından yazılmıştır:
Bir safa bahşedelim gel şu dil-i nâ-şâda
Gidelim serv-i revânım yürü Sa’d-âbâda
İşte üç çifte kayık iskelede amade
Gidelim serv-i revânım yürü Sa’d-âbâda
Gülelim oynayalım kâm alalım dünyâdan
Mâ-i tesnîm içelüm çeşme-i nev-peydâdan
Görelim âb-ı hayat akdığın ejderhâdan
Gidelim serv-i revânım yürü Sa’d-âbâda
Bir sen ü bir ben ü bir mutrib-i pâkize-edâ
İznin olursa eger bir de Nedim-i şeydâ
Gayrı yârânı bugünlük edip ey şûh fedâ
Gidelim serv-i revânım yürü Sa’d-âbâda